Prawne problemy rozpraszania i koncentracji zabudowy
Zjawiska rozpraszania zabudowy, w szczególności tego niekontrolowanego, określanego
również mianem „rozlewania”, oraz jej koncentracji, zwłaszcza tej nadmiernej, są
przedmiotem dyskusji i studiów wielu dyscyplin, w tym: urbanistyki, architektury,
ekonomii czy geografii. Świadczy to między innymi o tym, że wnikliwe badanie tych
zjawisk wymaga podejścia interdyscyplinarnego. Należy przyznać, że wielorakość
perspektyw, z jakich jest postrzegany badany przedmiot, różnorodność podejść i metod
wykorzystywanych w procesie badawczym sprawiają, że poznanie istoty badanego przedmiotu
staje się pełniejsze. To zaś z kolei prowokuje do postawienia pytania o to, czy
rozpraszanie i koncentracja zabudowy posiada na tyle doniosły kontekst prawny, by stać
się przedmiotem naukowej refleksji także i z jurydycznego punktu widzenia.
Wykaz skrótów
Słowo wstępne (Tomasz Bąkowski)
Część 1 Perspektywa ogólna
Tomasz Bąkowski
Rozpraszanie i koncentracja zabudowy jako problem prawny (tytułem wprowadzenia do
szczegółowych rozważań)
Zygmunt Niewiadomski
Gmina wobec zjawisk rozpraszania i koncentracji zabudowy (odpowiedzialność
prawodawcy miejscowego za stan patologicznej zabudowy)
Mariusz Krawczyk
W poszukiwaniu ładu przestrzennego
Aleksandra Puczko
Kilka uwag o podmiotowym aspekcie zjawiska zwartej i rozproszonej zabudowy
Część 2 Zagadnienia szczegółowe
Jarosław Dobkowski, Paweł Sobotko
Zakres i zasady komasacji terenów inwestycyjnych
Katarzyna Małysa-Sulińska
Stosowanie przepisów regulujących sposób przeprowadzania analizy funkcji oraz
cech zabudowy i zagospodarowania terenu a rozpraszanie i koncentracja zabudowy
Jacek Jaworski
Decyzja o warunkach zabudowy jako instrument rozpraszania zabudowy
Krzysztof Kaszubowski
Rozproszona zabudowa a problem wyznaczenia obszaru analizowanego w postępowaniu o
ustalenie warunków zabudowy
O autorach
Źródła prawa
Orzecznictwo
Literatura
138 stron, Format: 15.1x22.0, oprawa twarda