| |||||
Strona główna > opis książki
• polskie
• Zamów informacje o nowościach z wybranego tematu • kontakt |
CAŁOŚĆ I STRUKTURA JAKO KATEGORIE SYSTEMOWEGO OGLĄDU EDUKACJISCHULZ R.wydawnictwo: IMPULS, 2020, wydanie Icena netto: Całość i struktura jako kategorie systemowego oglądu edukacjiNiewiele jest w kraju rozpraw z pedagogiki ogólnej, w których autorzy przedstawiają własne podejście systemowe do myśli i edukacji. Profesor Roman Schulz, należący do klasyków polskiej pedagogiki ogólnej, zaskakuje czytelników kolejnymi studiami metateoretycznymi, dzięki którym można spojrzeć na edukację w sposób holistyczny. Jego najnowsza książka stanowi eksplikacyjne poszerzenie oraz pogłębienie o optykę antropologiczną i animalną wcześniejszej pracy poświęconej procesom międzypokoleniowego wychowania młodych ludzi w edusferze pt. Edusfera jako holistyczna kategoria pedagogiki ogólnej. [...] Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego Polecane studium to rozwinięcie, z pretensjami do syntezy, niektórych wcześniejszych idei autora dotyczących przedmiotu pedagogiki ogólnej. Rozważa się w nim potrzebę oraz możliwość zastosowania perspektywy holistycznej (w połączeniu ze strukturalną) w określaniu statusu oraz opisie własności zjawisk edukacyjnych. Realizacja tak zarysowanego planu przyjmuje w książce postać dwuwymiarowej charakterystyki dziedziny edukacji: jako części swych nadsystemów oraz jako odrębnej całości socjokulturowej. Za termin desygnujący całość zjawisk edukacyjnych w społeczeństwie przyjmuje się pojęcie edusfery, na zasadzie analogii z innymi, rodzajowo podobnymi kategoriami współczesnej myśli antropologicznej: „biosferą”, „antroposferą”, „technosferą”, „socjosferą”, „infosferą”, „paidosferą” itp. Waga problematyki tej publikacji wynika z trzech okoliczności. Pierwsza to „utrata” przez pedagogikę ogólną właściwej sobie dziedziny poznania w następstwie dyferencjacji pedagogiki na zbiór rozmaitych, specjalistycznych nauk o wychowaniu. Drugą jest utrzymujący się zwyczaj zawężonego pojmowania przedmiotu pedagogiki, polegający na utożsamianiu go z praktyką oddziaływania edukacyjnego (agos), z pominięciem innych ważnych jego wymiarów jako bytu kulturowego. Trzecią stanowi dominujący we współczesnej myśli pedagogicznej obraz edukacji jako tworu addytywnego (prostej agregacji składników), amorficznego (pozbawionego wymiaru strukturalnego) oraz zajmującego nie w pełni określone miejsce w ogólnym porządku socjokulturowym. W odróżnieniu od perspektywy zdroworozsądkowej optyka systemologiczna ujmuje „edukację jako całość” w specyficzny sposób. Całość to bynajmniej nie synonim wszystkiego (co nam się kojarzy z wychowaniem) ani równoznacznik sumarycznego zbioru składników, lecz „[...] wszystkie elementy czegoś tworzące razem jakąś samodzielną jednostkę”. A zatem bez uprzedniego zdefiniowania statusu części, określenia ich rodzaju oraz ustalenia łączących je relacji nie jest możliwe mówienie o „całości zjawisk edukacyjnych” w poznawczo istotnym sensie. W myśl przyjętych tu założeń całością systemową tego rodzaju jest właśnie edusfera. Obok swej struktury rozwiniętej, wyrażonej w tytułach oraz układzie poszczególnych rozdziałów, książka niniejsza ma jeszcze swą strukturę „niższego poziomu”, rzec można – „strukturę ukrytą”. Dzieli się bowiem na dwie części: pierwsza podejmuje zagadnienie miejsca i roli edukacji w kulturze, omawiane w rozdziale pierwszym; druga dotyczy miejsca i roli kultury w edukacji, który to problem jest rozpatrywany w pozostałych rozdziałach... Pod pewnymi względami stanowi ona monografię naukową dotyczącą pojedynczego, nie w pełni rozpoznanego zagadnienia. Zarazem jest to skrypt akademicki, miejscami o charakterze tylko konspektu wykładu, przeznaczony dla studentów kierunków pedagogicznych i nauczycielskich, wspomagający przyswajanie wiadomości z zakresu pedagogiki ogólnej. Słowo wstępne Rozdział 1 Dziedzina edukacji i jej nadsystemy 1.1. Ku perspektywie holistycznej i strukturalnej w myśli pedagogicznej 1.2. Opieka rodzicielska u zwierząt i ludzi 1.3. Reprodukcja kulturowa 1.4. Homogeneza: rozwój osobniczy człowieka 1.5. Świat pracy ludzkiej Rozdział 2 Materialny wymiar edusfery 2.1. Edusfera – idea oglądu całościowego 2.2. Kultura materialna – wyjaśnienia pojęciowe 2.3. Egzemplifikacje Rozdział 3 Edukacyjna socjosfera 3.1. Człowiek społeczny 3.2. Edukacyjna socjosfera – status i podstawowe wymiary 3.3. Świat osobowy 3.4. Struktury i operacje 3.5. Płaszczyzny integracji struktur edukacyjnych (na przykładzie szkoły) 3.6. Procesy transformacyjne Rozdział 4 Agosfera 4.1. Agos: czyn kulturalizacyjny oraz kulturowy 4.2. Agos: postępowanie moralne czy działanie instrumentalne? 4.3. Agos czynem realnym czy idealnym? 4.4. Agos reaktywny czy proaktywny? 4.5. Zachowania celowe czy wzory zachowań? 4.6. Agos twórczy czy odtwórczy? Rozdział 5 Kultura symboliczna edusfery 5.1. Uwertura 5.2. Animal symbolicum i jego środowisko 5.3. Semioza: garść podstawowych pojęć 5.4. Język(i) edusfery 5.5. Dyskurs edukacyjny – idea 5.6. Dyskurs edukacyjny – przykłady 5.7. Świadomość, świadomość jednostkowa, świadomość zbiorowa 5.8. Byt i świadomość w wychowaniu 5.9. Przykład: opinia publiczna jako forma świadomości edukacyjnej współczesnego społeczeństwa Rozdział 6 Poznanie i wiedza w edusferze 6.1. Informacyjne podstawy edukacji 6.2. Mechanizm reprezentacji 6.3. Pedagogiczne uczenie się i doświadczenie 6.4. Teoretyzacja pedagogicznego doświadczenia 6.5. Badania pedagogiczne 6.6. Myśl pedagogiczna Indeks rzeczowy Indeks osób 234 strony, A5, oprawa miękka
Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy pocztą e-mail lub telefonicznie, |
